Επιστροφή λοιπόν. Και πάλι σε μια προκλητική πραγματικότητα – κατάσταση, όπως την ορίζει ο καθένας μας. Θαρρείς και ο καιρός, φορτωμένος καιρός, που μεσολάβησε δεν άγγιξε τίποτα. Όλα εκεί, απαιτούν λύσεις, συμμετοχή, τοποθέτηση.

Κι εδώ είναι που μπαίνει η ψυχή του καθενός μας. Γιατί, η ψυχή μας είναι αυτή που καθορίζει την ερμηνεία, το όριο, τη συμμετοχή, την αντοχή, την αλήθεια της ματιάς μας.

Χιλιάδες συνάνθρωποι μας ξεβράζονται ζωντανοί ή νεκροί καθε μέρα στις παρυφές του “παραδείσου” που ονειρεύονταν να φτάσουν για να χτίσουν μια καλύτερη, πιο ανθρώπινη ζωή.

Χιλιάδες συνάνθρωποί μας ονειρεύονται εδώ στη δική μας γωνιά μια καλύτερη, πιο ανθρώπινη ζωή.

Όλοι ονειρευόμαστε μια ζωή που επιτρέπει το όνειρο, που ενθαρρύνει την έκφραση, τη δημιουργικότητα, που αγκαλιάζει τα νιάτα της, που δίνει βήμα για και σε όλους, σε όλες τις απόψεις σε κάθε εκδοχή με σεβασμό, με ανοιχτό μυαλό, με αγάπη, με κατανόηση, με επιθυμία για συνύπαρξη, για ευτυχία.

Μόνο που για να τα έχουμε αυτά χρειάζεται να καταλάβουμε κάτι απλό.
Αυτά όλα δεν χαρίζονται.
Αυτά όλα δημιουργούνται.
Και βασίζονται πάνω στην αρχή της ανάληψης της προσωπικής μας ευθύνης.
Όλα αυτά είναι η συνειδητή προσωπική καθημερινή επιλογή του καθενός μας.
Δίνοντας μάχες με τα πισωγυρίσματα, τις αμφιβολίες, τις ενοχές, τους φόβους, τις ζήλιες την επίκρηση και επιλέγοντας με ρεαλισμό, σταθερά την αγάπη, την αποδοχή, την κατανόηση, τη δημιουργία, το διαφορετικό, την επινοητικότητα, τη συμπόρευση, την εντιμότητα προς εμάς – κυρίως - αλλά και τους άλλους.
Είναι πια η στιγμή, θεωρώ, να επιλέξουμε την αλήθεια μας και να την υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια χωρίς εκπτώσεις και δικαιολογίες.
Καιρός είναι να πορευτούμε πια ευθυτενείς!

Καλή μας πορεία, αγαπημένοι συνοδοιπόροι!